Thursday 14 April 2011

Ayah...

Ayah...
Dah 6 tahun ayah tinggalkan kami...
terasa baru semalam ayah pergi...
Ayah pergi tanpa pesan, ayah pergi dlam tidur...
tenang, tak menyusahkan anak2... dan sapa2....

15 September 2004
Jam 1.05 pagi..
Ayah pergi ke Rahmatullah...

2 hari sebelum tuh aku tepon mak...
tanya khabar ayah dan bonda di kampung...
mak cakap "kami sihat2 jer, ayah takde, pegi bendang... jap lagi balik la...
ko bila nak balik?"
hehehehe....

pada malam tuh, hp aku bunyi..
tengok jam kul 12.30...
sapa la yang kacau malam2 nih....
adik tepon... nangis2...
"kak ni kena balik mlm ni gak, ayah sakit tenat..."
macam nak gugr jantung aku...
ayah sakit???? 2 hari lepas mak kata sihat...
dah macam kucing nak beranak... macam mana nak blik kg tgh2 mlm..
mana ader bas... waaaaa..........
air mata dah merebeh..

paksu tepon, "ko siap, jap lagi acu datang amik ko"
aku tak tahu baju apa yang aku packing..
dalam keta acu diam jer, maksu pun diam jer...
ding dong
ding dong
dekat nak smpai..
acu cakap...
"sabar banyak2... ayah ko dah tak ader..."
nak meraung ader, nak pengsan pun ader, memang tak percaya...
lagi la laju air mata aku....
sampai simpang nak masuk umah...
kenapa ramai orang?
kenapa semua orang pakai kupiah?
kenapa semua muka sugul?
keta kak ayu dah ader...
aku tengok kak ayu baru sedar dari pengsan...
aku tengok kak long terjelepok kat pintu...
aku tengok onah tengah pujuk ngan peluk mak...
aku tengak adik tak keruan.. macam orang hilang bini...
aku tengok kat katil, ada sekujur tubuh yang teah ditutupi dengan kain...
aku tahu itu ayah....
aku kaku kat pintu.... cepat2 sepupu aku peluk aku...
aku diam. tiada air mata yang mengalir....
kak ngah ngan abg at?
aku tepon kak angah... "kak ngah on the way nih, ayah macam mana?"
aku tepon abg at..." aku jap lagi smpai, aku dah dekat kuala selangor.. semuanyer ok kan???"
bila depa smpai ... kak ngah terus jadi lembik
abg at tak terkata apa...
cuma saat itu, hanya bacaan Surah Yassin kami hadiahkan buat ayah tersayang...
seminggu aku kat kampung, temankan mak...
mak cakap, ayah sihat cuma sejak akhir2 dia mengadu sakit lutut...
mak cakap lagi, ayah paling sayang ko... apa saja ko nak ayah akan tunaikan..

sekarang ni klu ayah ader lagi, mesti ayah sedih...
hidup anak kesayangan ayah ni dah tak ceria lagi...
orang yang abg amanatkan suh jaga anak ayah ni dah sia-siakan hidupnye...
dah lukakan hatinyer sehingga tiada satu ubat pun yang boleh ubati hatinyer...
anak ayah ni pernah kehilangan arah tuju dulu....
hari hari anak ayah ni menangis... tapi ayah tahu, anak ayah ni kuat.. degil..

Buat Allahyarham Hj Mat Desa bin Hj Puteh....
Al-Fatihah buat ayah tercinta
semoga ayah tenang di sana..
semoga roh ayah dicucuri rahmat....



No comments:

Post a Comment